تجهیزات شبکه پودسان

کابل شبکه سیگنال‌های الکتریکی یا نوری را برای انتقال داده‌ها حمل می‌کند. این کابل‌ها بر اساس ساختار، مواد و کاربردها دسته‌بندی می‌شوند و می‌توانند سرعت‌هایی از چند مگابیت تا چندین گیگابیت در ثانیه را پشتیبانی کنند. اهمیت آن‌ها در این است که زیربنای شبکه‌های محلی (LAN)، گسترده (WAN) و حتی اینترنت را تشکیل می‌دهند. بدون کابل مناسب، شبکه ممکن است با مشکلات مانند تداخل الکترومغناطیسی (EMI)، کاهش سرعت یا حتی قطع ارتباط مواجه شود. انتخاب اشتباه می‌تواند هزینه‌های اضافی برای تعمیر یا تعویض ایجاد کند، بنابراین درک انواع و مشخصات ضروری است.

انواع کابل‌های شبکه

کابل‌های شبکه بر اساس مواد و ساختار به سه دسته اصلی تقسیم می‌شوند: کواکسیال، زوج به هم تابیده (Twisted Pair) و فیبر نوری. هر کدام کاربردهای خاصی دارند و بر اساس نیازهای سرعت، فاصله و محیط انتخاب می‌شوند.

1. کابل کواکسیال (Coaxial Cable)

این نوع کابل از یک هسته مسی مرکزی، لایه عایق، محافظ فلزی (معمولاً توری) و روکش خارجی تشکیل شده است. کابل‌های کواکسیال برای انتقال سیگنال‌های آنالوگ و دیجیتال مناسب هستند و در گذشته برای شبکه‌های کامپیوتری استفاده می‌شدند، اما امروزه بیشتر در تلویزیون کابلی، اینترنت کابلی و سیستم‌های مداربسته آنالوگ کاربرد دارند.

2. کابل زوج به هم تابیده (Twisted Pair Cable)

رایج‌ترین نوع کابل شبکه، شامل چهار جفت سیم مسی به هم تابیده است که برای کاهش نویز طراحی شده. این کابل‌ها با کانکتور RJ-45 متصل می‌شوند و بر اساس استانداردهای Cat (Category) دسته‌بندی می‌گردند. تابیدگی سیم‌ها تداخل الکترومغناطیسی را کاهش می‌دهد.

دسته‌بندی کابل‌های شبکه

مزایا کلی: نصب آسان، قیمت پایین، سازگاری گسترده.

معایب: حساس به نویز در محیط‌های پرتداخل، محدودیت فاصله (معمولاً ۱۰۰ متر).

کاربردها: شبکه‌های محلی (LAN)، تلفن IP، دوربین‌های مداربسته PoE.

3. کابل فیبر نوری (Fiber Optic Cable)

کابل فیبر نوری از رشته‌های شیشه‌ای یا پلاستیکی برای انتقال نور استفاده می‌کند و هیچ سیگنال الکتریکی ندارد، بنابراین کاملاً مقاوم به EMI است.

منبع: انواع کابل شبکه

روکش سوکت شبکه یک قطعه پلاستیکی یا گاهی فلزی است که بر روی کانکتورهای شبکه، به‌ویژه سوکت‌های RJ45، قرار می‌گیرد. این روکش‌ها به منظور محافظت از کانکتور و کابل در برابر فشار، خم‌شدگی، و آسیب‌های فیزیکی طراحی شده‌اند. همچنین، روکش‌ها می‌توانند به مرتب‌سازی کابل‌ها و جلوگیری از گره‌خوردگی کمک کنند، که این امر در مدیریت کابل‌کشی شبکه‌های بزرگ بسیار مهم است. روکش‌های سوکت شبکه معمولاً در رنگ‌های متنوعی تولید می‌شوند تا شناسایی کابل‌ها در محیط‌های پیچیده آسان‌تر شود.

انواع روکش سوکت شبکه

روکش‌های سوکت شبکه بر اساس جنس، طراحی، و کاربرد به انواع مختلفی تقسیم می‌شوند. در ادامه به بررسی مهم‌ترین انواع این روکش‌ها می‌پردازیم:

1. روکش‌های پلاستیکی استاندارد

این نوع روکش‌ها رایج‌ترین نوع روکش سوکت شبکه هستند و معمولاً از پلاستیک مقاوم (مانند PVC) ساخته می‌شوند. این روکش‌ها به‌صورت یکپارچه روی سوکت RJ45 قرار می‌گیرند و از خم‌شدگی کابل در محل اتصال جلوگیری می‌کنند. ویژگی‌های این روکش‌ها عبارتند از:

2. روکش‌های شیلددار (فلزی)

روکش‌های شیلددار معمولاً از فلز یا ترکیبی از فلز و پلاستیک ساخته می‌شوند و برای کابل‌های شیلددار (STP یا SFTP) مناسب هستند. این روکش‌ها از تداخلات الکترومغناطیسی (EMI) جلوگیری می‌کنند و برای محیط‌های صنعتی یا مکان‌هایی با نویز بالا مناسب‌اند.

3. روکش‌های LSZH (Low Smoke Zero Halogen)

روکش‌های LSZH از موادی ساخته می‌شوند که در صورت آتش‌سوزی دود کمتری تولید می‌کنند و فاقد هالوژن هستند. این ویژگی باعث می‌شود که این روکش‌ها برای محیط‌های حساس مانند بیمارستان‌ها، مدارس، یا ساختمان‌های عمومی مناسب باشند.

4. روکش‌های ضدآب و مقاوم در برابر گردوغبار

این نوع روکش‌ها برای استفاده در محیط‌های بیرونی یا شرایط سخت طراحی شده‌اند. آن‌ها معمولاً با استانداردهای IP65 یا بالاتر تولید می‌شوند و در برابر آب، گردوغبار، و شرایط جوی مقاوم هستند.

برای نصب انواع کیستون شبکه، ابزارهایی مانند آچار شبکه پانچ (Punch-Down Tool)، کابل‌بر و تستر شبکه نیاز است. مراحل کلی عبارتند از:

1. آماده‌سازی کابل: روکش خارجی کابل را حدود 5-7 سانتی‌متر بردارید تا سیم‌ها نمایان شوند. جفت‌ها را بدون باز کردن پیچ‌خوردگی‌ها مرتب کنید.

2. انتخاب استاندارد: بر اساس نیاز شبکه، کلاس A یا B را انتخاب کنید. اغلب کیستون‌ها جدول رنگی روی بدنه دارند که راهنمایی می‌کند.

3. قرارگیری سیم‌ها: سیم‌ها را طبق جدول رنگ در شیارهای کیستون قرار دهید. از آچار پانچ برای فشردن سیم‌ها استفاده کنید تا اتصال محکم شود.

4. تست: پس از نصب، با تستر شبکه بررسی کنید که هیچ سیم قطع یا جابجا نشده باشد.

نکته مهم: همیشه از یک استاندارد در کل شبکه استفاده کنید تا سازگاری حفظ شود. مخلوط کردن A و B می‌تواند مشکلات ایجاد کند.

تفاوت‌های کلاس A و B و کاربردها

– سازگاری: کلاس B با تجهیزات بیشتری سازگار است و در ایالات متحده رایج‌تر است. کلاس A اغلب در اروپا یا برای سیستم‌های قدیمی‌تر استفاده می‌شود.

– عملکرد: هیچ تفاوتی در سرعت یا کیفیت ندارند؛ فقط ترتیب سیم‌ها متفاوت است.

– کاربردها: در شبکه‌های گیگابیتی (مانند 1000Base-T)، هر چهار جفت استفاده می‌شود، بنابراین رنگ‌بندی دقیق حیاتی است.

در برندهایی مانند لگراند (Legrand)، کیستون‌ها با جدول رنگی دوگانه (A و B) عرضه می‌شوند تا نصب آسان‌تر باشد.

اشتباهات رایج

-اشتباهات رایج: جابجایی جفت‌ها، باز کردن بیش از حد پیچ‌خوردگی‌ها یا استفاده از ابزار نامناسب که می‌تواند به سیم‌ها آسیب بزند.

– به‌روزرسانی‌ها: با پیشرفت به سمت Cat8، استانداردهای رنگ‌بندی همچنان مشابه باقی مانده‌اند، اما کیفیت کابل مهم‌تر شده است.

– پیشنهاد: برای پروژه‌های بزرگ، از متخصصان شبکه کمک بگیرید و همیشه از کابل‌های باکیفیت استفاده کنید.

منبع: رنگ بندی کیستون شبکه

استفاده از تکنولوژی POE با کم کردن تعداد کابل ها و هزینه های مربوط به آن روی قیمت تمام شده شبکه اثر می گذارد و به تعدیل هزینه ها کمک می کند. البته صرفه جویی در هزینه ها صرفا مربوط به اقتصاد نیست و زمان را نیز برایتان ذخیره می کند و با استفاده از تکنولوژی POE عملیات راه اندازی شبکه سریع تر نیز خواهد بود.

تاثیر کاربرد POE در سوییچ بر انعطاف پذیری شبکه

از مهم ترین تاثیراتی که کاربرد POE در سوییچ دارد بالا بردن انعطاف شبکه است، به این صورت که با تامین برق مورد نیاز تجهیزات به وسیله سوییچ، هر کدام از وسیله ها در جایی که نیاز باشد قرار می گیرند بدون اینکه کابل و سیم کشی در آن مسیر وجود داشته باشد. در واقع یک همکاری بین سوییچ POE و سیستم وایرلس صورت می گیرد تا هر چیزی که می تواند به شبکه وصل شود، با استفاده از این تکنولوژی در مکان دلخواه قرار بگیرد و اجباری بر یک نقطه مورد نظر نباشد.

تاثیر کاربرد POE در سوییچ بر پایداری شبکه

در شبکه هایی که مجهز به تکنولوژی POE نیستند، انرژی مورد نیاز به وسیله آداپتورها تامین می شود اما با آمدن POE در واقع یک منبع تغذیه دایمی خواهید داشت که به کار خود ادامه می دهد. به این ترتیب شبکه در برابر افت ولتاژ نیز پایداری بهتری از خود نشان خواهد داد.

تاثیر کاربرد POE در سوییچ بر روی دوربین مدار بسته

دوربین هایIP که امکان استفاده از تکنولوژی POE را دارند می توانند به شبکه وصل شوند و با افزایش میزان امنیت به فعالیت خود ادامه دهند.

تاثیر کاربرد POE در سوییچ بر گسترش شبکه

صرفه جویی در کابل کشی و امکان استقرار تجهیزات شبکه در نقاط دلخواه دست به دست هم می دهند تا امکان گسترش و بزرگ کردن شبکه با استفاده از فناوری POE بیشتر شود و این یکی دیگر از مزایای تکنولوژی POE در سوییچ ها می باشد.

منبع: تکنولوژی POE چیست

از جمله دستگاه ‌های ذخیره ‌سازی اطلاعات است که به شبکه متصل بوده و کاربر قادر است به وسیله آن فایل‌ ها را در یک محل مرکزی ذخیره کرده و به اشتراک بگذارد. مهم ترین ویژگی Nas استقرار و راحتی در راه ‌اندازی آن است. این دستگاه در شبکه ‌های محلی LAN قرار می گیرد و کاربرانی که به آن شبکه اتصال دارند، می توانند به فایل ‌ها دسترسی پیدا کنند و از آنها پشتیبان‌گیری کرده و آن را مدیریت کنند. با آگاهی از تفاوت Nas و San می توان برای نیاز خود طبق بودجه در نظر گرفته شده بهترین دستگاه را انتخاب کرد.

معرفی San و کاربردهای آن

یکی دیگر از دستگاه ‌ها و شبکه ‌های ذخیره‌ سازی دستگاه San است که برای ذخیره سازی داده ‌ها و دسترسی در اندازه ‌های بزرگتر طراحی می شود و این دستگاه ‌ها به صورت خاص برای پشتیبانی از فضاهایی که به حجم داده ‌های زیاد و کارایی بالا نیاز دارند، طراحی و ساخته می شوند.

با بررسی اینکه تفاوت san و nas چیست می توان گفت که دستگاه ‌San نیز توسط متصل شدن به دستگاه ‌های ذخیره سازی مثل نوارهای مغناطیسی، دیسک ‌های سخت به سرورها فعال است. این اتصال هم توسط فیبر نوری انجام می شود تا انتقال داده ‌ها سریعتر انجام شده و حتی می توان محدودیت‌ های مرتبط با فاصله‌ های جغرافیایی را هم با آن رفع کرد.

تفاوت های اساسی بین SAN وNAS

هر دوی این دستگاه ‌ها روش ‌های ذخیره ‌سازی شبکه هستند و هر کدام برای افراد خاصی از کاربران طراحی شده اند. با توجه به تفاوت san با nasباید گفت هر دوی این دستگاه ‌ها به همان میزان مکمل هم هم محسوب می شوند و به همان میزان هم با هم در رقابت هستند تا نیازهای متنوع سازمان‌ های مختلف را برطرف کنند. دیگر نمونه های تفاوت Nas و San شامل موارد زیر می شود:

مهم ترین تفاوت این دو دستگاه در پروتکل ‌هایی است که به اطلاعات دسترسی پیدا می کنند؛ زیرا Nas از پروتکل NFS و CIFS استفاده می کند ولی دستگاه ذخیره ساز San از پروتکلFiber Channel، ISCSI استفاده می کند.

دستگاه SAN برای ارتباط از فیبر نوری استفاده می کند ولی دستگاه NAS توسط اتصال اترنت معتبر و استاندارد به شبکه اتصال پیدا می کند.

دستگاه NAS ذخیره ساز واحدی است که فایل را توسط اترنت ارائه می کند و دارای تنظیم ساده و قیمت ارزان تری است. در حالی که دستگاه SAN یک سیستم شبکه‌ ای کاملی بوده، از چند درایو ذخیره ساز ترکیب شده است و طبق block level فعال است و مدیریت و اجرای آن گرانتر و پیچیده ‌تر از سیستم NAS است.

دستگاه San داده ‌ها را در block level ذخیره دارد و این در حالی است که NAS تحت عنوان فایل به داده‌ ها دسترسی پیدا می کند.

در دستگاه NAS دسترسی و مدیریت فایل توسط سیستم عامل‌ های دستگاه NAS انجام می شود، در حالی که دستگاه ‌هایی که توسط block Level به دستگاه SAN دسترسی دارد و خود می تواند فایل ‌ها را مدیریت کند. این موارد چند مورد از فرق San و Nas است که آشنایی با آنها کمک کننده است.

منبع: تفاوت NaS و San در Storage شبکه چیست

سوئیچ ‌ها از پرکاربردترین و از جمله مهم ‌ترین تجهیزات شبکه محسوب می شوند که روند اتصال Node یا گره ها را بر عهده دارند. کیفیت ‌های سوئیچ (switch) در سرعت و کارایی شبکه بسیار اهمیت دارد؛ پس باید از بهترین نوع و مدل آنها استفاده کرد. امروزه به دلیل گرانی و مسائل دیگری مثل تحریم ‌ها سوئیچ ریفر switch Refurbished به عنوان جایگزینی برای سوئیچ‌ های نو هم به کار برده می شوند. ریفر به معنای بازسازی شده و یا دست دوم هم گفته می شود و ما در این مقاله درباره این سوئیچ توضیحات بیشتری ارائه می کنیم.

سوئیچ ریفر چیست؟

دستگاه‌ هایی که بر اساس کامپیوتر، آدرس دهی مک، سرور و سایر دستگاه ها را طبق پروسه‌ هایی به اسم Packet switching به هم دیگر اتصال می دهد، سوئیچ شبکه گویند که انواع فریم ‌ها را دریافت می کند و بعد از پردازش، آنها را به درگاه ‌های مناسب ارسال می کند. سوئیچ ریفر هم نوعی سوئیچ معمولی بوده و تنها تفاوتی که دارد، دست اول، آکبند و نو نیست و نوعی استوک محسوب می شود؛ البته باز هم با هم تفاوت دارند. در بیشتر اوقات این سوئیچ ‌ها بعد از ارائه به بازار مشکلی ندارند و مثل دستگاه‌ های آکبند و نو فعالیت می کنند.

برخی از مواقع هم سوئیچ های ریفر که در بازار ایران وجود دارد، توسط بعضی از شرکت ‌ها فروخته می شوند و دستگاه ‌های دست دومی هستند که بازسازی شده و از لحاظ کیفیت مورد ارزیابی قرار می گیرند و بعد با یک بسته ‌بندی کارخانه‌ای وارد بازار می شوند. برای خرید این سوئیچ دقت فراوانی باید به خرج داد تا به جای سوئیچ‌ های ریفر سوئیچ ‌های سیسکو تحویل نگیرید؛ زیرا روند تعمیر و بازسازی توسط کارخانه انجام نمی شود.

ویژگی ‌های سوئیچ های ریفر چیست؟ چه زمانی باید آنها را تهیه کرد؟

گفته شد که سوئیچ ریفر را شرکت ‌های سازنده یا فروشنده ‌های مورد اطمینان بازسازی و آزمایش می کنند. این سوئیچ ‌ها دارای ویژگی‌ های خاصی هستند که با اگاهی از آن ها می توان انتحاب های درست انجام داد و این ویژگی ها عبارت اند از:

قیمتی ارزان ‌تری نسبت به مدل‌ های آکبند و نو دارند.

آزمایش و بررسی کامل این سوئیچ‌ ها توسط فروشندگان معتبر و شرکت ‌های سازنده انجام می شود.

در برخی از مواقع این سوئیچ ‌ها به همراه گارانتی عرضه می شوند.

ممکن است بتوان قطعات آسیب دیده را تعویض و بعضی از قسمت ‌های آن را ارتقا داد.

برای این که بدانید چه زمانی می توانید سوئیچ ریفر را تهیه کنید، باید بدانید که اگر می خواهید از روش ‌های اقتصادی شبکه های خود را توسعه دهید، نیاز به تهیه این سوئیچ دارید و اگر می خواهید مدل‌ های قدیمی ولی کاربردی را تهیه کنید باز هم می توانید سوئیچ های ریفر را انتخاب کنید. اگر برای کسب و کارهای کوچک خود بودجه کم دارید، می توانید از سوئیچ معرفی شده استفاده کنید و اگر برای آزمایش و رشد و توسعه شبکه‌ های خود نیاز به سوئیچ اضافی دارید، سوئیچ های ریفر بهترین انتخاب است.

تفاوت سوئیچ ریفر با اصل

هر دوی این محصولات وارداتی خارجی قیمت پایینی در بازار دارند. محصولات استوک از نمونه های استفاده شده و دست دوم بوده یا مواردی محسوب می شوند که تاریخ انقضا یا گارانتی آنها به پایان رسیده است. ولی اگر کالایی به دلیل عیب و خرابی به کارخانه بازگشت داده شود، بعد از رفع عیب، با برچسب (Refurbished) بسته بندی شده و با قیمتی ارزان تر به بازار ارائه می شوند.

نحوه تشخیص سوئیچ تقلبی از اصل

برای تشخیص دقیق می توان مشخصات کالای اصل را بررسی کرد که چند مورد ظاهری آن شامل رنگ جعبه دستگاه، وجود لوگوی جدید سیسکو روی جعبه، وجود برچسب رنگی و شماره سریال و مشخصات محصول است. همچنین به روزرسانی در محصولات تقلبی با ارور مواجه شده و کالاهای تقلبی هولوگرام و برچسب هولوگرام رو برد ندارند یا اگر باشد بسیار بی کیفیت است. همچنین در کالای اصل می وان شماره سریال را علاوه بر روی جعبه روی ماژول ها هم مشاهده کرد.

پورت Uplink  یک نوع پورت اختصاصی در سوئیچ‌ شبکه است که به ‌منظور اتصال سوئیچ‌ ها، روتر ها، مودم‌ ها یا سایر تجهیزات شبکه به یکدیگر استفاده می ‌شود. این پورت برخلاف پورت‌ های معمولی جهت ارسال و دریافت داده را معکوس می ‌کند و این ویژگی باعث می ‌شود نیازی به استفاده از کابل کراس ‌اوور (Crossover Cable) نباشد.

به زبان ساده، پورت Uplink برای اتصال دو دستگاه شبکه‌ ای به هم، بدون نیاز به کابل شبکه مخصوص، طراحی شده است.

کاربرد های پورت آپلینک  (Uplink)

پورت Uplink در سناریو های مختلف شبکه ‌ای مورد استفاده قرار می ‌گیرد. برخی از مهم‌ ترین کاربرد های آن عبارتند از:

۱. اتصال سوئیچ‌ ها به یکدیگر

زمانی که تعداد پورت‌ های یک سوئیچ کافی نیست، می ‌توان با استفاده از پورت  Uplink، یک سوئیچ دیگر را به آن متصل کرد و تعداد پورت ‌های شبکه را افزایش داد. این روش در سازمان ‌هایی که به گسترش شبکه نیاز دارند، بسیار کاربردی است.

۲. اتصال سوئیچ به روتر یا مودم

در یک شبکه خانگی یا اداری، سوئیچ ‌ها معمولاً از طریق پورت Uplink به مودم و روتر وصل می ‌شوند تا اتصال اینترنت در کل شبکه به اشتراک گذاشته شود.

۳. ارتباط با تجهیزات شبکه پرسرعت

بسیاری از سوئیچ‌ ها دارای پورت Uplink با سرعت بالاتر مثلاً ۱۰ گیگابیت بر ثانیه هستند که امکان اتصال سریع ‌تر و پایدار تر را برای سرور ها، ذخیره‌ ساز های تحت شبکه (NAS) و سایر تجهیزات پیشرفته فراهم می‌ کند.

۴. ارتباط با شبکه ‌های فیبر نوری

برخی از پورت ‌های Uplink از ماژول‌ های فیبر نوری (SFP/SFP+) پشتیبانی می‌ کنند که این قابلیت امکان اتصال به شبکه ‌های فیبر نوری را برای افزایش سرعت و کاهش تأخیر در انتقال داده فراهم می‌ کند.

۵. ایجاد لینک پشتیبان  (Redundancy)

در برخی از شبکه‌ های سازمانی، پورت Uplink برای ایجاد لینک ‌های افزونه (Redundant Links)  مورد استفاده قرار می ‌گیرد تا در صورت خرابی یک لینک، ارتباط شبکه‌ ای همچنان برقرار بماند.

ماژول SFP (Small Form-factor Pluggable) یک فرستنده-گیرنده (Transceiver) کوچک و قابل تعویض است که به عنوان رابطی کلیدی در شبکه‌های مخابراتی و داده‌ای عمل می‌کند. این ماژول با تبدیل سیگنال‌های الکتریکی به نوری و بالعکس، امکان انتقال داده‌ها با سرعت بالا و امنیت زیاد را از طریق کابل‌های فیبر نوری یا مسی فراهم می‌سازد. SFP‌ها به دلیل طراحی فشرده، قابلیت تعویض در حین کار (Hot-Swappable)، و سازگاری با پروتکل‌های مختلف مانند اترنت، Fibre Channel و SONET، در تجهیزات شبکه نظیر سوئیچ‌ها، روترها، و سرورها کاربرد گسترده‌ای دارند.

پورت SFP چیست؟

پورت SFP یک اسلات فشرده و ماژولار روی دستگاه‌های شبکه مانند سوئیچ‌ها، روترها، کارت‌های شبکه و فایروال‌ها است که برای اتصال transceiverهای SFP طراحی شده و امکان انتقال داده با سرعت بالا از طریق کابل‌های فیبر نوری یا مسی را فراهم می‌کند. این پورت‌ها که در سال ۲۰۰۱ با استاندارد INF-8074i معرفی شدند، جایگزین GBICهای بزرگ‌تر شدند و اجازه می‌دهند تا پورت‌های شبکه با انواع مختلف transceiver تجهیز شوند.

ویژگی ‌های ماژول SFP

در این بخش از مقاله به ویژگی ‌های ماژول SFP می پردازیم.

اندازه کوچک و قابل تعویض بودن ماژول SFP

ماژول‌ های SFP به‌ صورت کوچک و قابل تعویض طراحی شده‌ اند، به این معنی که به‌ راحتی می ‌توان آن‌ ها را از پورت ‌های مربوطه جدا و یا به آن ‌ها متصل کرد. این ویژگی به کاربران اجازه می ‌دهد تا به‌راحتی و بدون نیاز به خاموش کردن دستگاه، ماژول ‌ها را تعویض کنند.

انعطاف ‌پذیری ماژول SFP

دومین مورد از ویژگی و کاربرد ماژول SFP انعطاف پذیری ماژول SFP است. یکی از مزایای اصلی ماژول‌ های SFP، انعطاف ‌پذیری آن‌ ها در انتخاب نوع اتصال و فاصله انتقال است. این ماژول‌ فیبر نوری می‌ توانند برای انواع مختلفی از فیبر نوری و کابل ‌های مسی استفاده شوند و بسته به نیاز، می ‌توانند داده ‌ها را در فواصل کوتاه یا بلند انتقال دهند.

پشتیبانی از پروتکل‌ های مختلف برای ماژول SFP

ماژول‌ های SFP از پروتکل ‌های مختلف شبکه‌ ای مانند Ethernet، Fibre Channel و SONET/SDH پشتیبانی می‌ کنند. این ویژگی باعث می ‌شود که این ماژول ‌ها در کاربردهای مختلف شبکه ‌ای مورد استفاده قرار گیرند.

قابلیت انتقال داده با سرعت‌ های مختلف

چهارمین مورد از ویژگی و کاربرد ماژول SFP قابلیت انتقال داده با سرعت های مختلف است. ماژول ‌های SFP قادر به انتقال داده ‌ها با سرعت ‌های مختلف از 100 مگابیت بر ثانیه تا 10 گیگابیت بر ثانیه و حتی بیشتر در نسخه ‌های پیشرفته ‌تر مانند SFP+ هستند.

منبع: ماژول SFP چیست

سوئیچ مدیریتی چیست؟

سوئیچ مدیریتی سوئیچی است که می توانید روی آن مدیریت داشته باشید. بله موضوع همینقدر ساده است و با سوئیچ مدیریتی این امکان را دارید که پورت های روی سوئیچ را با تنظیمات دلخواه، ذخیره کنید و کنترل بیشتری روی نحوه عملکرد شبکه داشته باشید. این مدیریت شامل مسائل جدی مثل نحوه انتقال داده ها یا نحوه و میزان دسترسی به داده ها می باشد که در این صورت می توانید به کمک یک سوئیچ مدیریتی، دسترسی به داده های پورت خاصی را، برای افراد محدود کنید.

سوئیچ غیر مدیریتی چیست؟

آشنا شدن با سوئیچ مدیریتی راه را برای درک سوئیچ غیر مدیریتی هموار می کند. سوئیچ های غیر مدیریتی قابلیت برنامه ریزی و تنظیم به صورت مجزا برای هر پورت را ندارند و این موضوع محدودیت هایی برای این سوئیچ ها ایجاد کرده است. البته این تعریف به معنی ناکارامدی سوئیچ های غیر مدیریتی نیست و آن ها بدون نیاز به پیکر بندی های پیچیده یا نیروی متخصص توان اتصال اجزای شبکه به یکدیگر را دارند. این سوئیچ ها دارای مزایایی هستند که نصب آسان و قیمت پایین تر برجسته ترین آن ها هستند.

تفاوت سوئیچ مدیریتی و غیر مدیریتی از نظر راه اندازی

راه اندازی شبکه مبتنی بر سوئیچ مدیریتی به افرادی نیاز دارد که به طور دقیق تر و تخصصی تر با مفاهیم شبکه و پیکر بندی آن آشنا باشند تا بتواند تنظیمات پورت ها را به شکل متناسبی اعمال کند. تنظیمات این شبکه ها بیشتر از شبکه هایی است با سوئیچ غیر مدیریتی راه اندازی شده اند و به همین دلیل باید توسط یک فرد دارای تخصص یا مهارت مدیریت شوند.

تفاوت سوئیچ مدیریتی و غیر مدیریتی از نظر امکانات

امکاناتی که سوئیچ مدیریتی ارائه می دهد جذابند و به یکی دو مورد ختم نمی شوند و این تفاوت سوئیچ مدیریتی و غیر مدیریتی قابل توجه می باشد. سوئیچ های مدیریتی را می توان به وسیله مرورگر وب پیکر بندی کرد یا سرعت پورت ها را به طور اختصاصی تنظیم و تعریف کرد. تنظیم یک طرفه یا دو طرفه بودن پورت هم یکی دیگر از ویژگی ها و امکانات سوئیچ مدیریتی است. امکان بررسی سلامتی تجهیزات شبکه در خارج از محیط شبکه، بدون نیاز به حضور فیزیکی یکی دیگر از مزایا و امکاناتی است که سوئیچ های مدیریتی در اختیار مدیران شبکه قرار می دهند. سوئیچ مدیریتی می تواند تصمیم بگیرد که در زمان خاصی ترافیک بیشتری را به سمتی که نیاز دارد اختصاص دهد تا رضایتمندی افراد را تامین کند.

تفاوت سوئیچ مدیریتی و غیر مدیریتی از نظر هزینه

احتمالا تا حالا خودتان به این نتیجه رسیده اید که هزینه ها نیز، یک تفاوت سوئیچ مدیریتی و غیر مدیریتی می باشند و البته برای نوع غیر مدیریتی کم و ارزان حساب می شوند. هزینه ارزان سوئیچ غیر مدیریتی، همیشه به معنی به صرفه بودن آن برای شبکه نیست و چه بسا که در شبکه های سازمانی ترجیح سوئیچ غیر مدیریتی، به هزینه های جانبی دیگر منجر شود و در نهایت به نفع ساختار شبکه آن سازمان نباشد.

تفاوت سوئیچ مدیریتی و غیر مدیریتی از نظر امنیت

از آنجایی که سوئیچ های مدیریتی قابل تنظیم و اعمال کنترل و محدودیت در نحوه دسترسی و انتقال داده هستند، امنیت بیشتری دارند و در شبکه هایی که موضوع امنیت یکی از اولویت ها باشد، استفاده از سوئیچ مدیریتی ارجحیت دارد. همین تفاوت سوئیچ مدیریتی و غیر مدیریتی در اعمال تنظیمات روی پورت ها، باعث بروز کارکردهای مختلف این دو سوئیچ شده است و اغلب تفاوت ها از همین ویژگی سرچشمه می گیرند.

تفاوت سوئیچ مدیریتی و غیر مدیریتی از نظر عیب یابی

تفاوت سوئیچ مدیریتی و غیر مدیریتی در پشتیبانی و عیب یابی شبکه نیز خودش را نشان می دهد. سوئیچ های مدیریتی به خاطر قابلیت تنظیمات و اعمال کنترل و ردیابی، امکان عیب یابی ساده تری دارند و مشکلات این شبکه ها به سادگی می تواند کشف و برطرف شود اما سوئیچ های غیر مدیریتی از چنین امکانی محروم هستند و عیب یابی آن ها تا حدی با دشواری مواجه است. اطلاعات زیادی در فرایند عیب یابی شبکه و برطرف کردن مشکلات آن هدر می رود که با توجه به اینکه این پروسه در شبکه های مبتنی بر سوئیچ های مدیریتی چالش کمتری دارد، تلف شدن دیتا و از بین رفتن اطلاعات در این شبکه ها کمتر خواهد بود.

سوئیچ مدیریتی بهتر است یا غیر مدیریتی؟

خلاصه ترین پاسخ برای این سوال این است که همه چیز به انتظار شما از شبکه، مقیاس و بزرگی شبکه و بودجه تان بستگی دارد. سوئیچ های غیر مدیریتی در شبکه های کوچک که فاکتورهایی مثل امنیت و دسترسی اولویت چندانی ندارد عملکرد خوبی دارند و به حفظ بودجه کمک می کنند. در عوض برای شبکه هایی با مقیاس بزرگتر و کاربران بیشتر سوئیچ های مدیریتی بهتر می توانند نقش آفرینی کنند و اگرچه به نیروی ماهر نیاز دارند و قیمت اولیه شان نیز بیشتر است اما در نهایت به رضایتمندی بیشتری منجر می شوند. تفاوت سوئیچ مدیریتی و غیر مدیریتی ارزش کاربرد هر کدام شان را نشان می دهد و به تصمیم گیری بهتر می انجامد. ما نیز در پودسان مشاور و همراه شما هستیم تا در انتخاب مناسب ترین سوئیچ شبکه گزینه های مناسب را خدمت تان معرفی کنیم.

. Legrand یکی از وسیع ترین تولیدکنندگان تجهیزات شبکه در دنیا می باشد که باکیفیت ترین تجهیزات را تولید و ارائه می دهد. و برای خرید کابل شبکه یکی از بهترین برندهایی ست که می توانید در نظر بگیرید. اما کابل شبکه لگراند که در انواع متفاوتی تولید می شود به شکل کابلی است که درون آن هشت رشته سیم روکش دار وجود دارد.

این کابل شبکه با دو نوع روکش LSZH و PVC تولید می شود که هر یک از آن ها ویژگی های خاص خود را دارد. مثلا غلاف pvc ارزانتر است و LSZH فاقد هالوژن می باشد.

اینک به انواع این کابل توجه نمایید: کابل شبکهcat5 ، cat5e، cat6، cat6a، cat7 و کابل شبکه cat8.

هر کدام از کابل های نام برده، سرعت خاصی برای انتقال اطلاعات و داده های شبکه های کامپیوتری دارند.

ویژگی های کابل شبکه لگراند چیست ؟

چند نمونه از ویژگی های کابل شبکه لگراند:

نمونه ای از بهترین و کاربردی ترین کابل های شبکه است.

از درجه کیفیت بالایی برخوردار است.

در تولید آن تمام استانداردها لحاظ شده است.

ضامن انسجام و کارایی سیستم ها می باشد.

از مشخصات فیزیکی خاص و استاندارد برخورداند.

قیمت کابل شبکه لگراند

با توجه بر کیفیت بالای این کابل و همین طور پرفروش بودن آن، نتیجه می گیریم که قیمت خرید آن هم خاص و منحصر به فرد خواهد بود.

اما جهت خریداری آن نکات و فاکتورهای مهمی وجود دارند که بسیار حائز اهمیت اند و در قیمت آن دخیل می باشند.

با این نکات آشنا شوید.

مقاومت کابل در مقابل تداخل موج های الکترومغناطیسی و نویز

میزان سرعت باند داده ها و میزان پهنای آن ها

نوع بسته بندی و نوع غلاف

جنس مغزی کابل شبکه

کابل LanMark چیست ؟

کابل lanmark نام دسته ای از محصولات کمپانی Nexans است که تجهیزات شبکه چون فیبر نوری و کابل های مسی را تولید می کند. این کابل که با نام کابل شبکه نگزنس هم شهرت دارند، نمونه ای از پرکاربردترین و پراهمیت ترین لوازم سخت افزاری پسیو شبکه می باشند. انواع این کابل های شبکه شامل: Cat6 و Cat7 می باشند که این تقسیم بندی بر حسب نسل تکنولوژی و میزان سرعت به کار رفته در کابل ها می باشد.

روکش این کابل ها همانند کابل شبکه لگراند از جنس PVC و LSZH ساخته می شود. انواع کابل شبکه نگزنس از لحاظ مدل شیلد و نویزپذیری را به دو گروه: UTP و SFTP تقسیم می کنند که گروه اول بدون شیلد هستند و گروه دوم را به شکل شیلدار طراحی می کنند.

و اینک به انواع این کابل شبکه بر حسب نوع دسته بندی توجه نمایید.

Cat5e

Cat6

Cat6a

Cat7