آرشیو مهر ماه 1404

دو نوع روکش رایج، PVC (Polyvinyl Chloride) و LSZH (Low Smoke Zero Halogen)، هر کدام ویژگی‌های منحصربه‌فردی دارند که آن‌ها را برای کاربردهای مختلف مناسب می‌سازد. PVC به عنوان یک ماده ارزان و انعطاف‌پذیر، سال‌ها استاندارد صنعت بوده است، در حالی که LSZH با تمرکز بر ایمنی در برابر آتش و کاهش آلودگی‌های زیست‌محیطی، گزینه‌ای مدرن و ایمن‌تر به شمار می‌رود.

معرفی روکش PVC

روکش PVC، که از پلی‌وینیل کلراید ساخته شده، یکی از پرکاربردترین مواد عایق در صنعت کابل‌سازی است. این ماده مصنوعی سبک، نرم و انعطاف‌پذیر است و برای محافظت از هادی‌های مسی یا فیبری در برابر عوامل مکانیکی، رطوبت و جریان الکتریکی طراحی شده. PVC از دهه‌های گذشته در کاربردهای برقی و کنترلی استفاده می‌شود و به دلیل فرآیند تولید ساده، هزینه پایینی دارد.

با این حال، PVC حاوی هالوژن (مانند کلر) است که در صورت مواجهه با حرارت یا آتش، گازهای سمی مانند اسید هیدروکلریک (HCl) و دود سیاه غلیظ تولید می‌کند. این ویژگی آن را برای محیط‌های با تهویه ضعیف نامناسب می‌سازد، زیرا می‌تواند باعث آسیب به تجهیزات الکترونیکی (به دلیل خورندگی) و تهدید سلامت انسان شود. PVC معمولاً در رتبه‌بندی‌های ایمنی پایین‌تر مانند OFNR (برای riserها) قرار می‌گیرد و برای فضاهای عمومی با تهویه مناسب مناسب است.

معرفی روکش LSZH

LSZH یا “دود کم، بدون هالوژن”، یک ماده پیشرفته‌تر است که برای حل مشکلات ایمنی PVC توسعه یافته. این روکش از ترکیبات ترموپلاستیک یا ترموست (مانند پلی‌اولفین‌های اصلاح‌شده) ساخته می‌شود و ویژگی کلیدی آن، تولید دود کم (کمتر از 80% نسبت به PVC بر اساس استانداردهای بریتانیایی) و عدم آزادسازی گازهای هالوژنی سمی در هنگام سوختن است. LSZH سخت‌تر و خشن‌تر از PVC است، اما این سختی به دلیل افزودنی‌های مقاوم در برابر شعله، ایمنی بالاتری فراهم می‌کند.

دو نوع اصلی LSZH عبارتند از:

ترموپلاستیک LSZH: انعطاف‌پذیرتر، مناسب برای کابل‌های ارتباطی، با دمای کاری 70-90 درجه سانتی‌گراد.

ترموست LSZH (کراس‌لینک‌شده با پرتو الکترونی یا شیمیایی): مقاوم‌تر در برابر حرارت (تا 125 درجه سانتی‌گراد)، ایده‌آل برای کابل‌های قدرت و خودروهای الکتریکی.

LSZH با استانداردهایی مانند UL 1581، IEEE 1202 و EN 50363 سازگار است و در محیط‌های حساس مانند مراکز داده یا حمل‌ونقل عمومی، اولویت دارد. با این حال، جذب رطوبت بالاتر آن می‌تواند بر عملکرد الکتریکی تأثیر بگذارد، هرچند پیشرفت‌های اخیر این مسئله را کاهش داده است.

برای دیدن تفاوت روکش pvc و lszh کلیک کنید.

پچ پنل یکی برای مدیریت و سازماندهی کابل‌ های شبکه در رک به کار می‌رود. این وسیله، کابل‌های شبکه‌ای که از پریزهای مختلف به سمت رک آمده‌اند را به صورت منظم به سوئیچ متصل می‌کند. در صورت حذف پچ پنل، تمامی کابل‌ها باید مستقیماً به سوئیچ متصل شوند، که این امر موجب بی‌نظمی، افزایش احتمال خرابی کابل‌ها و دشواری در مدیریت اتصالات می‌شود.

کاربرد پچ پنل چیست؟

کاربرد پچ پنل چیست؟ بر اساس استاندارد کابل کشی ساخت یافته در شبکه های کامپیوتری ، پچپنل یکی از تجهیزات اصلی شبکه است.

پچ پنلها به صورت یک جعبه تقسیم عمل می کنند که مدیریت شبکه را در آینده آسان می کنند.

پچپنل عموما در رک نصب می شود و در کنار تجهیزاتی مثل نگهدارنده کابل شبکه و بلنک پنل و لایت پنل و … قرار میگیرد.

پچپنل یکی از اجزای اصلی آرایش رک است.

از یک سو کابلهای شبکه ای که به رک شبکه وارد می شوند به ورودی پورتهای پچ پنل متصل می شوند و در سوی دیگر پچ کوردها به خروجی پچپنل وصل می شوند.

برای متصل کردن یک ایستگاه کاری به سوییچ، روتر ، مودم و یا هر دستگاه اکتیو دیگری ، به جای اینکه آنها را مستقیما با کابل شبکه به هم وصل کنیم از پچ پنل استفاده می کنیم.این کار عیب یابی و تغییرات احتمالی شبکه در آینده را آسان تر می کند.

ضرورت استفاده از پچ پنل

شاید تصور شود که می توان از پچ پنل در شبکه استفاده نکرد و تنها با استفاده از یک سوکت شبکه ، کابل شبکه را مستقیما به تجهیزات شبکه وصل کرد و از پچ کورد مسی و پچ پنل و کیستون و … استفاده نکرد.

این کار در ابتدا اقتصادی به نظر می آید ، همچنین به نظر کابل کشی شبکه آسانتر و سریعتر انجام می شود!

ممکن است در شبکه های کوچک این مسئله درست به نظر بیاید ولی در شبکه هایی که تعداد دستگاههای درون شبکه زیاد است این کار کاملا اشتباه و غیر استاندارد است.

اگر از پچ پنل در شبکه استفاده نکنیم ، حداقل با دو مشکل اساسی روبرو خواهیم شد:

هرگاه بخواهیم ارتباط فیزیکی تجهیزات را قطع کنیم باید سوکتی که سر کابل شبکه وصل کرده ایم را از دستگاه بیرون بکشیم و در صورتی که این کار چندین بار انجام شود ، به مرور زمان سوکت شبکه خراب می شود و مجبور به تعویض آن خواهیم بود.

اگر قرار باشد به عنوان مثال مکان دو کاربر در یک شبکه تغییر داده شود ، باید کل مسیر کابل کشی شبکه را تغییر دهیم که در اکثر مواقع کاری پر دردسر و پرهزینه است.

اگر از پچپنل استفاده نماییم می توانیم به آسانی و تنها با تغییر پورتهای مخصوص به آنها ، بوسیله یک پچ کورد این کار را انجام دهیم.

انواع پچ پنل

پچ پنلها در هر دو نوع فیبر نوری و مسی موجود می باشند.

بسته به نوع کابل کشی شبکه که مسی باشد و یا فیبر نوری ، باید از پچ پنل مسی و یا پچ پنل فیبرنوری استفاده کرد.

پچ پنل مسی

پچ پنل مسی

پچ پنلهای مسی بر اساس کابل شبکه ای که در شبکه استفاده شده است در دسته بندیهای Cat5e و Cat6 و Cat7 وجود دارند.

همچنین انواع UTP و STP آنها نیز تولید می شود که با توجه به نوع کابل شبکه UTP و کابل شبکه STP قابل انتخاب هستند.

معمولا از پچ پنل مسی 24 پورت با ارتفاع یک یونیت (1U) در بازار ایران استفاده می شود.

این پچپنلها به دو شکل با کیستون (Loaded) و بدون کیستون (Unloade) تولید می شوند که هر کدام دارای مزایا و معایبی می باشند.

پچ پنل Loaded و پچ پنل Unloaded 

فرق پچ پنلهای Loaded و Unloaded چیست در این است که پچ پنل Loaded دارای کیستون و پچ پنل Unloaded بدون کیستون است.

پچ پنل Laoded در قسمت پشتی دارای یک بُرد (Board) است که به ازای هر پورت بر روی آن محلهایی برای پانچ کابل شبکه قرار دارد و در قسمت جلوی آن هم محلهایی برای اتصال پچ کورد وجود دارد.

از مزایای استفاده از پچ پنل Loaded این است که نصب آنها راحت می باشد و تنها با استفاده از یک آچار پانچ شبکه (آچار کروز) می توان سیمهای کابل شبکه را در آنها پانچ کرد.

یکی از معایب پچ پنل های Loaded این است که در صورتی که بُرد آن خراب شود و یا یکی از پورتهای آن خراب شود مجبور به تعویض پچ پنل خواهیم بود.

در پچ پنل Unloaded (بدون کیستون) این مشکل را ندارد و در صورت خرابی ، تنها همان کیستون معیوب تعویض می شود و نیازی به تعویض کل پچ پنل نخواهد بود.

منبع: https://poodsun.com/

ساختار این نوع از کابل فیبر نوری نگزنس به گونه ای است که می توان هم آن را در محیط بیرون (Outdoor) و به صورت دفنی استفاده کرد و هم در محیط داخلی (Indoor) و درون داکت به کار برد.

این نوع از کابل فیبر نوری نگزنس دارای یک غلاف فلزی به صورت نوارِ دارای چین خوردگی است که انعطاف پذیر است و خاصیت ضد جوندگی (Anti Rodent) را در کابل فیبر نوری نگزنس کامل می کند.

درون این غلاف فلزی با یک لایه الیاف شیشه ای به عنوان عایق الکتریسیته پوشانده شده است.این کابل فیبر نوری نگزنس دارای روکشی با جنس پلی اتیلن سنگین (HDPE) است.

رشته های فیبر نوری درون لوله ای قرار داده شده اند که با ژل مایع پر شده است و به صورتی طراحی شده که به فیبرهای نوری امکان می دهد آزادانه و بدون صدمه دیدن خم شوند و انعطاف داشته باشند، به این محفظه لوله انعطاف دهنده (Loose Tube) گفته می شود و ظرفیت قرار گرفتن تا 24 رشته را در این کابل فیبر نوری فراهم میکند.

سطح مقطع هر کدام از رشته های فیبر نوری نگزنس 250µm است.

سر بندی این فیبرها با اتصال پیگ تیل (Pigtail) های نگزنس انجام می شود.

این کابل فیبر نوری به دلیل وجود ژل محافظ درون لوله انعطاف دهنده (Loose Tube) و همچنین الیاف شیشه ای (Glass Yarn) ضد آب در ساختارِآن ، کاملا ضد آب است.

ساختار کابل فیبر نوری نگزنس :

ساختار کابل فیبر نوری نگزنس

راهنمای تصویر :

رشته های فیبر نوری نگزنس (250 um)

ژل

لوله انعطاف دهنده (Loose tube)

الیاف شیشه ای ضد آب (Glass Yarn)

غلاف فلزی

 روکش پلی اتیلنی (PE) با مقاومت در برابر اشعه ماوراء بنفش (UV)

مشخصات کابل فیبرنوری نگزنس

قابل نصب در داکت و یا به صورت دفنی به تنهایی

طراحی شده برای اتصال آسان پیگ تیل (Pigtail) به آن

طراحی لوله انعطاف پذیر (Loose Tube) مرکزی در آن

دارای غلاف فلزی انعطاف پذیر

دارای ساختار ضد آب(Water Proof) ، ضد جوندگی (Anti-Rodent) و ضد اشعه ماوراء بنفش (UV)

موجود در انواع فیبر نوری مالتی مود (Multimode) و سینگل مود (Single mode)

قابل ارائه از 4 تا 24 رشته

انواع مختلفی از گیرنده ‌ها وجود دارند که برای متصل شدن سوئیچ یا دیگر دستگاه ‌های شبکه به فیبر یا کابل ‌های مسی مورد استفاده قرار می گیرند. چند نمونه از آنها شامل SFP، SFP+، QSFP هستند که از این گیرنده‌ ها برای اضافه کردن درگاه ‌های فیبر استفاده می ‌شود. برای انتخاب فرستنده و گیرنده از انواع SFP ها، به عوامل مختلفی مثل محدوده نوری مورد نیاز در شبکه، نوع کابل ‌ها، سرعت منتقل کردن داده‌ ها، برنامه ‌ها و… نیاز است و این ماژول ‌ها دارای مزایا و کاربرد های مختلفی هستند که در این مطلب می خواهیم به تفاوت ماژول ‌های SFP با SFP+ وQSFP بپردازیم.

ماژول SFP چیست؟

این واژه که به آن مبدل رابط گیگابایتی یا GBIC هم می گویند، ترانسوری است که هم گیرنده فشرده هم فرستنده و هات سواپ است که برای پشتیبانی کردن از اترنت های ۱۰۰/۱۰۰۰ مگابایتی در ثانیه درSONET و شبکه ‌های فیبر نوری و دیگر دستگاه‌ های ارتباطی تولید می شوند.

ماژول SFP برای کابل ‌های مسی و یا فیبرهای نوری نیز مناسب است که در پروژه ‌های ارتباط داده و پروژه‌ های مخابراتی کاربرد دارد و می ‌تواند از سرعت تا حدود 4.25 گیگابایت بر ثانیه هم پشتیبانی کند و ما در ادامه به تفاوت ماژول ‌های SFP با SFP+ وQSFP می ‌پردازیم.

ماژول SFP+ چیست؟

به نمونه ‌های پیشرفته ماژول SFP ماژول SFP+ گفته می ‌شود که می ‌تواند از سرعت‌ های ۱۶ گیگابایت در ثانیه، اترنت ۱۰ گیگابیتی، کانال فیبر ۸ گیگابایتی بر ثانیه و حتی شبکه ‌های انتقال نور OTU2 هم پشتیبانی کند. می ‌توان گفت ماژول شبکه SFP+ از جمله فرمت ‌های صنعتی پرطرفدار است که از طرف بیشتر فروشنده‌ های تجهیزات شبکه مورد پشتیبانی قرار می گیرد.

ماژول QSFP چیست؟

از ماژول‌ های دیگر و از ترنسیورهایی است که گیرنده فیبرهای نور فشرده، فرستنده و هات سواپ در کاربردهای ارتباط داده‌ های اترنت ۴۰ گیگابیتی است. بیشتر شبکه ‌ها به همین سرعت ۴۰ گیگا بیتی ارتقا پیدا کرده ‌اند و به همین دلیل ترانسیور QSFP از اجزای پر اهمیت در اینترنت ‌های پرسرعت قرار گرفته .

تفاوت ماژول ‌های SFP با SFP+ وQSFP

ماژول ‌های SFP و SFP+ از لحاظ شکل و ابعاد و اندازه تقریبا به یک صورت و مشابه هستند و تفاوت آنها این است که SFP+ نمونه پیشرفته و به روز شده است و سرعت ‌های بالا تا ۱۰ گیگابیت را پشتیبانی می کند. در مورد تفاوت ماژول ‌های SFP با SFP+ وQSFP باید گفت که ترنسیورSFP از سرعت 1.25 گیگابیت در ثانیه تا 4.25 گیگابیت بر ثانیه را پشتیبانی می کند و ماژول SFP+ از سرعت داده تا ۱۰ گیگابیت بر ثانیه را پشتیبانی می کند.

مشخصات ترانسیور SFP+ بر استاندارد های sff-&431 منطبق بوده و ماژول های SFP طبق استاندارد IEE 8023 و SFF-8472 فعالیت می کنند. ماژول SFP+ را در پورت SFP نمی ‌توان قرارداد؛ زیرا با این کار احتمال دارد که ترنسیور و پورت دچار آسیب شوند. ماژول نوریQSFP ۴۰ گیگابایتی هم قادر است ۴ کانال برای انتقال ارائه دهد و سرعت انتقال در هر کدام از کانال ‌ها ۱۰ گیگابیت در ثانیه است.

برای آشنایی با تفاوت ماژول های GLC با ماژول های SFP کلیک کنید.

سوئیچ شبکه یکی از مهم‌ ترین تجهیزات زیر ساختی در هر شبکه کامپیوتری است که وظیفه اتصال دستگاه ‌های مختلف مانند کامپیوتر ها، سرور ها، دوربین ‌های نظارتی و سایر تجهیزات تحت شبکه را بر عهده دارد. انتخاب سوئیچ مناسب، تأثیر مستقیمی بر عملکرد، امنیت و قابلیت اطمینان شبکه دارد.

سوئیچ شبکه دستگاهی است که بسته‌ های داده را بین دستگاه ‌های مختلف در یک شبکه محلی (LAN) انتقال می ‌دهد. برخلاف هاب، سوئیچ ‌ها قادرند داده ‌ها را فقط به مقصد مورد نظر ارسال کنند، که باعث کاهش تداخل و افزایش بهره ‌وری شبکه می ‌شود. استفاده از سوئیچ مناسب می ‌تواند تأثیر بسزایی در سرعت، امنیت و پایداری ارتباطات شبکه ‌ای داشته باشد.

انواع سوئیچ ‌های شبکه

سوئیچ ‌های شبکه از نظر عملکرد و قابلیت ‌های مدیریتی به دسته‌ های مختلفی تقسیم می‌ شوند. آشنایی با این انواع به شما کمک می‌ کند تا انتخابی متناسب با نیاز های خود داشته باشید.

الف) سوئیچ‌ های مدیریتی (Managed Switch)

این نوع سوئیچ‌ ها امکان پیکربندی، مدیریت و نظارت بر ترافیک شبکه را فراهم می ‌کنند. از ویژگی ‌های کلیدی این نوع سوئیچ می‌ توان به موارد زیر اشاره کرد:

امکان ایجاد VLAN برای تفکیک بخش‌ های مختلف شبکه

پشتیبانی از کیفیت سرویس (QoS) برای مدیریت ترافیک داده ‌ها

قابلیت مانیتورینگ و خطایابی از راه دور

افزایش امنیت از طریق کنترل دسترسی و فایروال داخلی

✅ مناسب برای: شرکت‌ ها، دیتاسنتر ها و شبکه‌ های پیچیده

ب) سوئیچ‌ های غیرمدیریتی (Unmanaged Switch)

این سوئیچ ‌ها نیاز به تنظیمات خاصی ندارند و پس از اتصال، به‌طور خودکار دستگاه‌ ها را به هم متصل می‌ کنند.

✅ مناسب برای: شبکه‌ های کوچک، دفاتر خانگی و کاربران مبتدی

ج) سوئیچ‌ های هوشمند (Smart Switch)

این مدل، ترکیبی از سوئیچ ‌های مدیریتی و غیرمدیریتی است. برخی قابلیت ‌های مدیریتی را ارائه می ‌دهد اما تنظیمات پیچیده‌ ای ندارد.

✅ مناسب برای: کسب‌ و کارهای کوچک که به امکانات مدیریتی پایه نیاز دارند.

د) سوئیچ ‌های PoE (Power over Ethernet)

این سوئیچ ‌ها علاوه بر انتقال داده، برق دستگاه‌ های متصل مانند دوربین ‌های مداربسته، تلفن ‌های تحت شبکه (VoIP) و اکسس پوینت‌ ها را تأمین می‌ کنند.

✅ مناسب برای: سیستم‌ های نظارتی، تجهیزات بی‌ سیم و VoIP

مقایسه سوئیچ‌ های پرکاربرد بازار

نکات کلیدی در انتخاب سوئیچ شبکه

هنگام خرید سوئیچ شبکه، باید به فاکتور های مهمی توجه کنید تا بهترین گزینه را متناسب با نیاز خود انتخاب کنید.

۱. تعداد و نوع پورت‌ ها

تعداد پورت‌ های سوئیچ باید بر اساس تعداد دستگاه ‌های متصل به شبکه تعیین شود. گزینه‌ های رایج شامل ۸، ۱۶، ۲۴ و ۴۸ پورت هستند. برای شبکه‌ های در حال گسترش، بهتر است سوئیچی با پورت‌ های اضافی انتخاب شود.

۲. سرعت انتقال داده‌ ها

سوئیچ ‌های شبکه در سرعت‌ های مختلف عرضه می ‌شوند:

Fast Ethernet (100Mbps) مناسب برای شبکه‌ های ساده

Gigabit Ethernet (1Gbps) بهترین گزینه برای شبکه‌ های مدرن

10GbE و بالاتر مخصوص دیتاسنتر ها و شبکه‌ های پیشرفته